دست بر زلف زدم، شب بود، چشمش مست خواب
برقع از رویش گشودم تا درآید آفتاب
گفتمش خورشید سر زد، ماه من بیدار شو
گفت تا من برنخیزم، کی برآید آفتاب

خداحافظ ای شعر شبهای روشن

خداحافظ ای قصه ی عاشقانه

خداحافظ ای آبی روشن عشق

خداحافظ ای عطر شعر شبانه

خداحافظ ای همنشین همیشه

خداحافظ ای داغ بر دل نشسته

تنها نمی مانی ای مانده بی من

تو را می سپارم به دلهای خسته

تو را می سپارم به مینای مهتاب

تو را می سپارم به دامان دریا

تو را می سپارم به رویای فردا 

خداحافظ ای سایه سار دل من

خداحافظ ای برگ وبار دل من

سلام و درود بر شما دوست عزیز

ممنون حضورتون در وب لاگم

شاد و سر بلند باشید

سلام ,علی جان امیدوارم تو هر کاری موفق باشی به امید خدا... هر چی که خودش صلاح میدونه

سلام به عزیزای دلم  دوستان به وقت تنهایی

خداوکیلی بهترین لحظات عمرم را در این روزها دارم تجربه میکنم خدا را شکر دوستانی پیدا کردم، با صفا ، با وفا، مهربون ، گل

خواهرگلم بهانه جان سلام خوبی

یه مثلی هست که میگه خر ما از کرگی دم نداشت قضیه ما شده زن گرفتن ما هم افسانه شده فکر کنم بهانه جان در این مورد هم رکورد زدم اسمم باید ثبت بشه این خریت در درون ما به قاطر و شتر تبدیل شده از خریت رد کرده

موضوع خوبی بیان کردی حتما تحقیق میکنم

خواهر گلم معصومه  شما چطورین ما را به کافتون کی دعوت میکنید ببخش که با کامنت گذاشتنم موجب رنجش شما شدم  گزینه اخری را پاکش کردم همیشه خوب باشی

ای وای که چقدر شما خوبین

دوستووووووون داااااااارم

راستی میگماااااااااااا بالا خره با خر درونت چیکار کردی؟؟" بیدار شد یا همچنان خوابیده؟؟

میگماااااااااا نا سلامتی یعنی من فوت کرده ام اونوقت شما اومدی تو وبت بزن و بکوب راه انداختی؟؟

داشتیم داداشی؟؟ ما رو باش رو دیوار کی میخوایم یادگاری بنویسیم.. ولی خوب ایرادی نداره میبخشم

سلام و عرض ادب خدمت داداش گلم

میگماااا اگه امکان داره در مورد این دوتا پرنده چند سطری بنویسید

موضوع جالبی میشه...ای جان ببین چه مظلومانه پیش پای معشوقه اش جون داده؟؟

سلامتي کسي که بهش زنگ ميزني و خوابه....
ولي واسه اين که دلت رو نشکنه ميگه:

خوب شد زنگ زدي, بايد بيدار ميشدم

...

سلام دوست خوبم اقای فردین خوبی مرسی که شدی مصداق این شعر

موفق باشی در تمام مراحل زندگی

 خوبرویان جهان رحم ندارد  دلشان 

         باید از جان گذرد هر که شود عاشقشان

روز اول که سرشتند زگِل پیکرشان

          سنگی اندر گِلِشان بود، همان شد دلشان