دریای غم ساحل نداره

 ما و مجنون همسفر بوديم در دشت بلا

او به ليلايش رسيد و ما هنوز اواره ايم

روزی مردی

، عقربی را دید که درون آب دست و پا میزند،
او تصمیم گرفت عقرب را نجات دهد،
اما عقرب انگشت اورا نیش زد.
مرد باز هم سعی کرد تا عقرب را از آب بیرون بیاورد،
اما عقرب بار دیگر او را نیش زد.
رهگذری او را دید و پرسید:
برای چه عقربی را که نیش میزند نجات میدهی؟
مرد پاسخ داد: این طبیعت عقرب است که نیش بزند ولی طبیعت من این است که عشق بورزم.
تقدیم به کسانی که نیش عقربها از دوستان خود خوردند و حرف نزدند

گفتی که به احترام دل باران باش
باران شدم و به روی گل باریدم
گفتی که ببوس روی نیلوفر را
از عشق تو گونه های او بوسیدم
گفتی که ستاره شو دلی روشن کن
من همچو گل ستاره ها تابیدم
گفتی که برای باغ دل پیچک با ش
بر یاسمن نگاه تو پیچیدم
 گفتی که برای لحظه ای دریا شو
دریا شدم و ترا به ساحل دیدم
گفتی که بیا و لحظه ای مجنون باش
مجنون شدم و ز دوریت نالیدم
گفتی که شکوفه کن به فصل پاییز
گل دادم و با ترنمت روییدم
 گفتی که بیا و از وفایت بگذر
از لهجه بی وفاییت رنجیدم
 گفتم که بهانه ات برایم کافیست
معنای لطیف عشق را فهمیدم

تا نگهبـــانان ابــــــرو دستشان  بر خنجــر است

فتـــح چشمان قشنگــــت مثل فتح خیبر است

رنگ  چشمـت  بهتریــن  برهان  اثبات  خداست

�قل هو الله احــد� گوید هر آن کس کافـَر است

انحنــــــــای ناب مژگـــــانت  �صراط المستقیم�

از نگاهــــــــت دل ‌بریدن هــــم جهاد اکبر است

خنده‌هــــایت چــون عسل حتا از آن شیرین‌ترند

هر  لبت  تمثیـــل  زیبـــایی  ز حوض کوثر است

بوسه‌هایت طعــــم حـــوّا می‌دهد با عطر سیب

بوسه‌هـــــــایت  یادگاری  از  جهان  دیگـر است

لب به خنـــــده وا کنی؛.. آرامشـــم پَر می‌کشد

غنچه می‌گردد لبت؛.. فریاد مـــــــــن بالاتر است

یک دو تـــار از کـــاکلت  دل  را اسارت برده است

الامان از روســـــــری، زیرش هزاران لشکر ‌است

مهربان هستی، دلم در بند موهایت خوش است

مهربانـــی  با  اسیران  شیــــوه‌ی  پیغمبر است

جد  من  قابیـــل  و گنــــــدمزار  مویت  پر ثـــــمر

بهر من هر خوشه‌اش از هــــر دو دنیا سرتر است

یک گره بر بخت من زد یک گــــــــره بر روســــری

هر کدامش وا شـــود، من روزگارم محــشر است

خواهشی دارم... جسارت می‌شود... امــــــا اگر

موی تـــو آشفتــــــه باشد دور گردن بهتـــر است

روزی مرد جوانی وسط شهری ایستاده بود و ادعا می کرد

 که زیبا ترین قلب را درتمام آن منطقه دارد

آنچــــه کـــردی با دلم چنگیـــز با ایران نکرد

مثل چشمت کشورم را لشکری ویران نکرد

با خودم گفتم زمان این درد را کـــم می کند

سال ها گفتم ولی این درد را درمــــان نکرد

صورتم را سرخ کردم تا نفهــــمد هیچ کــس

هر چه کردم چشــم ها این راز را پنهان نکرد

گرچه بر شیـــراز دل آتش زدی ظلمـــت ولی

دل بریــــدن را برایم لحــــظه ای آسان نکـــرد

مثل آتــش ریختــی هر لحـــــظه در تابوت من

شعله هایت را که پنهان خاک گورستان نکرد